Główne założenia metod aktywizujących to przewaga uczenia się nad nauczaniem, a więc większe zaangażowanie uczniów w proces dydaktyczny. Nauczyciel przestaje być nieomylnym ekspertem, stając się doradcą, organizatorem, ekspertem.

Wśród wielu metod aktywizujących stosowanych na lekcjach, często sięgamy po dramę. Termin ten pochodzi od greckiego „drao” -  działam, usiłuję. Drama jako metoda powierza uczniowi rolę kreatora, sprawcy działań, a nie tylko wykonawcy poleceń nauczyciela. Umożliwia stworzenie dzieciom młodzieży sytuacji edukacyjnych, wyzwalających aktywność poznawczą oraz zespołową i emocjonalną ekspresję jednostki.

Drama to krótkie przedstawienie ,improwizacja na temat różnych sytuacji lub wydarzeń, podczas których uczniowie tworzą scenariusze, wymyślają postacie i wcielają się w ich role. Uczniowie utożsamiając się z kreowanymi postaciami, rozwiązują problemy i doznają głębokich przeżyć. Techniki dramowe : stop-klatka, rzeźba na określony temat, wywiad w roli i poza rolą, pantomima, improwizacja,  kostium.

Metoda dramy uczy samodzielności myślenia i działania, aktywności i otwartości, rozwija emocje, wyobraźnię i fantazję. Stosowane techniki dramowe sprawiają, że problemy bohaterów literackich stają się bliższe uczniom, którzy odnajdują w nich aktualne treści, poznają innych i samych siebie. Zaangażowane działanie budzi wyobraźnię, zmusza do poszukiwań twórczych, wyzwala indywidualne możliwości każdego człowieka.

Drama to metoda nauczania i wychowania. Jako metoda umożliwia stworzenie sytuacji edukacyjnych, wyzwalających aktywność poznawczą, prowadzi do zmian zachowań, a równocześnie sprzyja kształceniu sprawności językowej. Wymaga kreatywności, ale także ją kształci. Bardzo istotną cechą tej metody jest to, że buduje więzi między uczniami, kształci ich wrażliwość, wzmacnia poczucie wartości dziecka.