W bieżącym roku szkolnym w naszej szkole realizowany jest program edukacji globalnej. Zagadnienia z nią związane nie są naszym uczniom obce. W związku z przynależnością do sieci Szkół Stowarzyszonych UNESCO realizowana jest tematyka edukacji globalnej, gdyż jest to jedna z głównych idei i wytycznych organizacji UNESCO. Do tematów tych należą m. in.: prawa dziecka, prawa człowieka, różnorodność międzykulturowa, miejsca dziedzictwa kulturowego i naturalnego. Udział szkoły w wyżej wspomnianym programie jest szansą na wdrożenie uczniów i poszerzenie ich wiedzy o zagadnienia globalne, wśród których wymienić należy: zrównoważony rozwój, sprawiedliwy handel oraz współzależności społeczne, ekonomiczne i kulturowe pomiędzy nie tylko krajami Europy, ale całego globu. Przykłady globalnych współzależności: Współzależności polityczne i ekonomiczne – decyzje polityczne podejmowane przez poszczególne państwa wpływają na sytuację polityczną i ekonomiczną w innych krajach, m. in. zmieniające się ceny paliw, budowa tarcz antyrakietowych. Współzależności społeczne i kulturowe – wszechobecne naśladowanie wzorców konsumenckich, w tym styl życia, sposoby spędzania wolnego czasu, nawyki żywieniowe z innych państw.

Współzależności środowiskowe – zmienna w różnych państwach czy na kontynentach emisja spalin, katastrofy środowiskowe w różnych miejscach świata wpływają na ogólną sytuację ekologiczną Ziemi, m. in. wycieki ropy naftowej do mórz i oceanów. Jednym z założeń programu było przeprowadzenie zadania pt. „Wiem co jem, i co kupuję...chyba wiem". Zadanie to zrealizowałam na zajęciach "kółka języka angielskiego" i Szkolnego Klubu UNESCO dla klas czwartych. W zajęciach uczestniczyło 15 uczniów. Realizacja zadania przebiegła pomyślnie i ciekawie. Rozpoczynając zajęcia, zrobiłam z uczniami krótkie przypomnienie wiadomości zdobytych wcześniej dotyczących zakresu edukacji globalnej, przypomnieliśmy sobie omawiane zagadnienia i przykłady podane wówczas przez uczniów. Następnie, zapoznałam uczniów z terminem "ubóstwa"; dzieci wypowiadały się jak rozumieją to słowo, podawały przykłady, czymś nowym było dla nich to, że ubóstwem jest też brak dostępu do edukacji, były zaskoczone, jak stwierdziły – w Polsce i w innych krajach Północy uczęszczanie do szkoły jest obowiązkiem. W oparciu o materiały
dydaktyczne omówiliśmy wspólnie zagadnienia: wskaźniki ubóstwa, dochód na osobę żyjącą w ubóstwie, zasadę 3R, zasadę sprawiedliwego handlu fair trade. Korzystając z mapy politycznej świata, uczniowie zapoznali się z państwami należącymi do podziału Północ – Południe. Ta wiedza posłużyła im później do wykonania ćwiczenia, w którym zadaniem dzieci było oszacowanie liczby mieszkańców, dóbr materialnych i żywności dla poszczególnych kontynentów. W klasie na ławkach umieściłam karty z nazwami kontynentów. W ćwiczeniu podzieliłam uczniów na trzy grupy, każda z nich pracowała nad innym zagadnieniem. Zadaniem pierwszej było oszacowanie liczby mieszkańców poszczególnych kontynentów (uczniowie podzielili liczbę 25 na liczbę mieszkańców dla każdego kontynentu i zapisali je na kolorowych kartkach), druga grupa miała za zadanie podzielić dobra materialne każdego kontynentu (dzieci miały rozdzielić 25 przypinek), trzecia grupa zajęła się podziałem żywności dla każdego kontynentu (dzieci miały rozdzielić 25 cukierków). Później, poprosiłam poszczególne zespoły do umieszczenia: karteczek, przypinek i cukierków na ławkach z nazwami kontynentów. W następnej części ćwiczenia wspólnie porównaliśmy wyniki pracy każdego zespołu z rzeczywistymi danymi liczbowymi. Uczniowie byli bardzo zainteresowani tematyką zadania. Wiele emocji wzbudziła praca w zespołach, których zadaniem było oszacowanie danych dla poszczególnych kontynentów. Dzieci z ogromnym zaangażowaniem podjęły się tego zadania, wykazały się poczuciem odpowiedzialności za decyzje, które mieli podjąć. Było sporo dyskusji, argumentowania, emocji, a przede wszystkim uczenia się przez działanie.